Alper Ağdaşan
Güneş görmemiş yonca misali sinesi
Ömür haykıran
Ak Ana, hiçliğin ortasında
Ülgen ilhamı, ışığın yansıması bedende
Bir bakmışsın
Güvercingöğsü dört peleriniyle
Kelebek konar ayakları yerden kesilmiş
Gerdan kırmış bir de
Gün sarhoşu
Erke Hanım şevke gelir
Bir bakmışsın
Yedi kara noktalı uçmuş gelmiş
Yumurtalarını aynı sepete bırakarak
Gidecek böceğin yavrusuna faydası yoktur
Uğur ola (Umay olsun)
Ak Kızlar uğurlasın seni
Guguk kuşunu unutma
Bu işte bir bit yeniği var
Bakma sen
Belen Hanım işini bilir
Çiğitler tohumlara karışır
Yolundan sapma
Gün Ana’nın gülümsemesini hatırla
Uç uç diyordu bir kırmızının ardından
Rüyasında gördüğü fırtınanın sesiyle
Ve uyandı kelebek
Günden kalma
Ürpermiş
Tüyleri olsa üşürdü o denli
Od Ana çıkar gelir, ruhun ısınır
Güneş görmemiş yonca misali sinesi
Kimine ölüm
Kimine döşek
Zarlık gölgesinde
İnehsit’in kahkahaları
Al karısı kıvranır bir başına