Emel Koşar
toprak terbiye ediyor güneşi
bir ağaç daha yaklaşıyor göğe
ısırıyor rüzgâr çimenleri
yağmursuz şimşek değilim
unutulmaz kılamam kırık hâtıraları
aklıma düştü nihâvend yaz bitimi
mesken tuttu yıldızları düşkün mazim
mektup zarfa egemen, kâğıt mürekkebe
derman bulamıyor kelimeler vadisi
sesi ölçemiyor keder abidesi
ipek böceğinin ömrünü tüketiyor kozam
gün doğmadan a canım görüşelim gizlice
soğumuyor içim yeşil adamın hikmetiyle
yolu hüzünden geçen mavilik
denizin kristal çağrısıyla yükseliyor köpük
ahenk içinde dolaşıyor Hızır atıyla
saçıyor bereketini yeryüzüne sessizce
nal sesleri cılız, mazmunlar çaresiz
güllerin yapraklara borcu bilgelik
rüzgârlageldirüzgârlagittiölümsüzlük